Mijn naam is Rob van der Lee, geboren op 13 maart 1951 in Rotterdam. Vanaf augustus 1951 woonachtig in Maassluis. Al bijna 42 jaar werk ik bij Roteb Multigroen, waar ik bezig ben met planten. Dat is gewoon een van mijn passies.

Toen ik nog heel klein was, ontdekten mijn ouders als dat ik gevoel had voor muziek. Op mijn 7e jaar begon ik met een mondharmonica, een goedkoop plastic dingetje uit de speelgoedwinkel. Daar kon ik in korte tijd al een wijsje uit halen. Dit was voor mijn ouders een reden om mij een echte mondharmonica te geven, namelijk een Hohner Bravo. Om mij verder te stimuleren, werd ik op blokfluitles gedaan, ook om noten te leren lezen. Het noten lezen en de muziekstukken werden steeds moeilijker en op een gegeven moment liep ik helemaal vast.

Op mijn 17e ging ik mij richten op de gitaar. Voor een tientje kocht ik een tweedehands gitaar en nam lessen bij de gitaarbrigade van het Leger des Heils. Al gauw bleek dat ik aanleg had voor slaggitaar spelen en ik besloot om gitaar en mondharmonica te combineren. Ik werd in die periode gekscherend ‘Rob Dylan’ genoemd.

In 1971 speelde ik diverse malen op koffiebar avonden van Youth for Christ Maassluis. Op zaterdagavond zongen we gospels en we traden ook weleens op in kerken, bejaardenhuizen etc. Ik had door de jaren heen mijn draai in de muziek gevonden. Omdat ik in die tijd ondertussen in dienst kwam bij de DGSW in Rotterdam en geld ging verdienen, ging ik op orgelles bij de Maassluisse Muziekschool en kocht ik mijn eerste elektronische orgel. Door de jaren heen heb ik heel wat keyboards gehad. In die jaren ben ik een echte entertainer geworden door verschillende optredens.

Op 20 februari 2000 gebeurde er iets dramatisch wat mijn leven totaal op zijn kop zette. Op weg naar Naaldwijk kwam ik, door combinatie van mist en gladheid, met mijn fiets lelijk ten val. Het gevolg: een verbrijzelde elleboog. In de ambulance werd ik afgevoerd naar Delft, waar ik geopereerd werd. Een operatie van 4.5 uur, waarbij alles met pennen en schroeven weer aan elkaar werd gezet. Ik kon mijn arm niet meer bewegen en ook niet optillen, dus het was afgelopen met mijn muzikale activiteiten. Mijn leven zat totaal in het slop.

Toen overleed in 2002 ook nog eens plotseling mijn moeder, met wie ik samen woonde en lief en leed deelde. Nu stond ik er ik helemaal alleen voor. Gelukkig werd ik door vrienden van haar goed opgevangen en begeleid. Kort daarna werd ik wederom geopereerd aan mijn arm, zodat ik deze weer voor een groot deel zou kunnen gebruiken. Daarna kon ik gelukkig weer gitaar, keyboard en mondharmonica spelen.

Dat jaar ontmoette ik mijn huidige vriendin, Anet. Anet speelde keyboard en piano. Anet hielp mij met de bediening van mijn nieuwe keyboard. We hadden het leuk samen en ik wist niet dat dit het begin zou zijn van een mooie, duurzame vriendschap. Dit gaf mijn leven een nieuwe wending op muzikaal gebied. Ik had niet alleen een nieuwe vriendin, maar ook een maatje, die 6 maanden later na de dood van mijn moeder een leegte in mijn leven zou opvullen.

Anet deed auditie bij United by Music en won de finale, waardoor ze in 2008 een maand lang mee mocht touren met Candye Kane door Nederland. Zo maakte ik kennis met United by Music en ik kreeg steeds meer verlangen om ook mee te doen. Ik had via nieuwsbrieven alles over United by Music gevolgd en in 2010 mocht ik dan eindelijk zelf auditie doen in Sliedrecht met het nummer “Keep on Truckin” op mondharmonica, waarbij ik de handjes van het publiek en de jury enthousiast op elkaar wist te krijgen. Ik mocht door naar de finale en ik kreeg het groene licht. Mede door mijn lieve, trouwe hartsvriendin en maatje Anet mag ik nu deel uitmaken van United by Music. Ik kon toen nog niet weten dat ik later zoveel optredens zou krijgen.

United by Music heeft mijn leven vanaf mijn 60e drastisch veranderd en nieuwe perspectieven op muzikaal gebied gegeven. En zo eindigt hier mijn levensverhaal, maar niet mijn muzikale leven. Men zegt weleens: ‘Het leven begint bij de 40.’ Bij mij is het 20 jaar later begonnen, op mijn 60e. Vanaf 12 maart 2010 tot heden mag ik terugkijken op een leuke periode bij United by Music, een grote, leuke, muzikale familie, met wie ik tal van muzikale belevenissen heb mogen meemaken. De band (All Stars) met wie ik verschillende malen heb mogen optreden en ook tournees in Noord Amerika en Scandinavië. En ook nog een ander hoogtepunt, niet te vergeten: mijn optreden in “Knoopgala” in het De La Mar theater in Amsterdam, samen met Rob de Nijs en het metropole orkest.

Nee, ik had niet verwacht dat ik na mijn 60e jaar een intensief en muzikaal avontuurlijk leven zou leiden. Mijn wens is om mijn muzikale leven tot in de lengte van jaren bij United by Music voort te blijven zetten en met mijn muzikale talenten iets te mogen betekenen voor andere mensen met een beperking. Ik wil hun een stimulans geven om ook door te gaan in de muziek.

Mijn dank aan United by Music, die mij opnieuw inhoud heeft gegeven aan mijn leven. Mijn dank aan mijn allerliefste hartsvriendin Anet, door wie ik United by Music en al mijn muziekvrienden en vriendinnen heb mogen leren kennen.